به وقت زندگی

خوشحال بودن یعنی توانمندیِ بالای ما در شکیبایی و استقامت در برابر سختی‌ها. 
خوشحالی یعنی اطمینانی درونی به این که درد و رنج و سختی و بیماری و پیری و مرگ جزء لاینفک زندگی ست اما هیچ کدام از آنها نمی‌تواند مرا از پا بیاندازد.
خوشحالی یعنی میل به زندگی علی رغم علمِ به فانی بودنِ همه چیز،
خوشحالی یعنی بعد از هر زمین خوردن همچنان بتوانیم بلند شویم،
خوشحالی یعنی بعد از هر گریه همچنان بتوانیم بخندیم و لبخند بر لبِ دیگر همنوعان بیاوریم،
خوشحالی یعنی حضورِ کاملِ ما در هستی،
خوشحالی یعنی توانایی ما به گفتنِ یک آریِ بزرگ به زندگی.
خوشحالی یعنی ادامه دادن.
از: کارل گوستاو یونگ، روانشناس سوئیسی