انسانیت

واحد اندازه گیری انسانیت: 

دست هایی است که گرفتیم؛ 
گره های است که ازمشکلات دیگران بازکردیم؛ 
و دلهایی که به دست آوردیم و اشکهایی که به لبخند نشاندیم.

قوی

هیچ آدمی بیدار نیست
هیچ ماشین و پرنده‌ای پر نمی‌زنه
همه خوابیدن
از اول هفته می‌ترسند
از اول هفته متنفرند
ولی من عاشقشم
عاشق اینم وقتی همه ضعیف‌تر میشن من قوی‌تر می‌شم.

 

عشق

عشق، یک عکس یادگاری نیست.
عشق، محصولِ ترس از تنها ماندن نیست.
عشق، فرزند اضطراب نیست.
عشق، آویختنِ بارانی به نخستین میخی که دستمان به آن میرسد نیست.
عشق، یک تَوَهُّم بازیگوشانه‌ی تَن گرایانه نیست.
عشق، گرانبهاترین کالای مصرفی جهان است.
یک کاسه آبِ خنک، برای تشنه‌ی همیشه تشنه.
یک عاشقانه‌ی آرام؛ از: نادر ابراهیمی

گذشته

گذشته یک خوبی دارد و آن این است که پشت سر ماست.
می‌توانیم به آن بی‌محلی کنیم.
خودتان را بخاطر ماجراهایی که هرگز مسئولش نیستید اذیت نکنید.
از: کلاریس سابار

غم و شادی

فراتر از بودن: 
همه ی ما به غم اعتبار و اهمیت بیشتری می‌دهیم تا به شادی؛
برای غمی که تمام گذشته و وزن و عمقش را به رخ ما می‌کشد؛
درحالیکه شادی هیچ گذشته، وزن و عمقی ندارد.
همان لحظه که متولد می‌شود، در حال پرواز است.
از: کریستین بوبن

ایده‌ها

تنها باش، این راز ابتکار است.
در تنهایی است که ایده‌ها متولد می‌شوند.
از: نیکلا تسلا

وقت

«وقت»، تنها چیز روی کره زمین است که ارزش دارد.
یک ثانیه همیشه یک ثانیه است، بی‌هیچ چک‌و‌چانه‌ای.
آدمی درحال معامله زندگی است، هر روز.
از: فردریک بکمن

حذف

هرچیزی که ارامشتو ازت بگیره، محکوم به حذف شدنه
چه رابطه دوستانه، چه عاشقانه، چه روابط فامیلی و حتی چه یه وسیله!
این روابط به وجود اومدن تا زندگی رو واسه تو قشنگ‌‌تر کنن
اگر قراره سخت‌ترش کنن یا آرامشتو ازت بگیرن هیچ‌جایگاهی تو زندگیت ندارن!

 

عمر

«عمر با ارزش‌ترین داراییِ آدمه.
اگه کسی برات وقت گذاشت، یعنی داره از ارزشمندترین و غیرقابل تکرارترین چیزی که داره، خرجت می کنه!
پس قدرشو بدون...!»
وقتی همه جوره داره سعی میکنه تو تک‌تک لحظات زندگیش باشی،
وقتی داره تلا‌ش میکنه که از روزش بهت بگه،
بهت تکست بده،
هر جوری شده حتی در حد چند دقیقه هم ببینتت،
قدرشو بدون!
اون داره با ارزش‌ترین قسمت زندگیشو برات میزاره.
از: خسرو شکیبایی

زندگی

من اگر می‌دانستم زندگی دایره‌ایست که باید در آن چرخید و رقصید و کامی از لذت‌هایش گرفت، هرگز نه می‌جنگیدم و نه کسی را از خود می‌رنجاندم و نه به هر اتفاق خوب، با تردید نگاه می‌کردم.
و کمی به خودم و آدم‌های زندگی‌م فضا می‌دادم تا آزادانه دقیقه‌های بودن‌شان را آنطور که دل‌شان می‌خواهد زندگی کنند، نه آنطور که من می‌خواهم. 
من اگر میدانستم زندگی آفرینشِ فضایی سرخوشانه از بودن است، به تمام بایدها پشت می‌کردم و رها می‌شدم.
رها و رها و رها ...
از: شیما سبحانی